Johann Wolfgang von Goethe nam de zaak van Susanna Margareta Brandt, die in 1772 werd geëxecuteerd wegens kindermoord nadat ze buitenechtelijk zwanger was geworden en haar kind had vermoord uit paniek over sociale uitsluiting, als basis voor het Gretchen-complot in zijn menselijke drama Faust. Der Tragödie erster Teil (1808) Regisseur Anthony Pilavachi onderzoekt in zijn voorstelling de ontwikkeling van dit gelaagde vrouwelijke personage, dat ten onder gaat door haar verleidelijkheid. "Anthony Pilavachi slaagt er opnieuw in om een absoluut overtuigend regiewerk te leveren!" (Der Opernfreund) of "Bei Margarethe alle freak aus!" (Rheinische Post) was het oordeel van de pers na de première in Krefeld vorig seizoen.

Talrijke componisten hebben het Faust-materiaal op muziek gezet voor het muziektheaterpodium: Louis Spohr (1816), Hector Berlioz (1846) en Ferruccio Busoni (1925) behoren tot hen. De meest genoemde versie is echter zeker die van Charles Gounod (1859). Zijn boeiende en gelaagde compositie neemt ons mee in de romantische gevoelens van Fausts verlangen naar liefde, illustreert de griezelige verleidingen van de duivel en leeft mee met het lijden van Margarethe. De muziek van Gounod demonstreert een perfecte balans tussen dramatische climaxen en lyrische passages.