De KNIL-koffers stonden soms decennialang, ingepakt en wel, in de gang. Voor het geval dat, totdat met de geboorte van een generatie kleinkinderen de wortels definitief in de Limburgse aarde schoten. Ezra Hattu (1985) is een van deze kleinkinderen. In de documentaire Noëit Miër Nao Hoés (Nooit Meer Naar Huis) neemt hij je mee op de reis die de Molukse gemeenschap in Venlo maakte in de jaren na de Tweede Wereldoorlog. Aan de hand van persoonlijke herinneringen van drie generaties Molukkers weeft de film een diepgaand verhaal over verbinding, integratie, culturele erfenis en het ontstaan van een nieuwe identiteit. Over hoe het trauma van een verloren thuisland geleidelijk veranderde in een vaste plek in de Venlose samenleving. Van de barre omstandigheden in de kale barakkenkampen waar hun gezinnen meer dan zeventig jaar geleden werden geplaatst, tot de uitnodiging om als Molukse gemeenschap de Boerenbruiloft te organiseren. Een eervolle aangelegenheid die is ingebed in de diepgewortelde Venlose carnavalstraditie, en symbool staat voor de acceptatie en de veerkracht van de Molukse gemeenschap.