Figaro, Figaro, Figaro!
De beroemde aria van de ‘Barbier van Sevilla’ – Figaro – is misschien wel de bekendste opera-aria die er is. Op 24-jarige leeftijd schreef Rossini de komische opera ‘Il Barbiere di Siviglia’. De Barbier is een verhaal vol halve garen en dwaze wendingen. Waar Verdi of Mozart in hun komische opera’s ook altijd een donkere schaduwzijde laten zien, soms zelfs tegen het tragische aan, brengt Rossini de komische opera terug tot haar essentie. De pure vorm die zo ontstaat, laat de humor schaamteloos de boventoon voeren. Maar Rossini was dan ook in eerste plaats een entertainer, een theaterman in hart en nieren en geen filosoof. De muziek van de Barbier van Sevilla danst en prikkelt en heeft nog niets aan kracht verloren. Met maar een heel klein beetje verbeelding kun je Rossini op de achtergrond horen grinniken, soms zelfs uitbundig lachen. Als muziek na meer dan 200 jaar nog steeds wereldwijd mensen kan boeien en vermaken, dan is dat al een bijzondere kwaliteit op zich.
De verliefde graaf van Almaviva roept de hulp in van de Barbier van Sevilla (Figaro) om hem in contact te brengen met de mooie Rosina zonder zijn afkomst te verraden en zonder de argwaan te wekken van de oude dokter Bartolo, die ook een oogje op Rosina heeft. Alle plannetjes van intrigant Figaro lopen in het honderd en uiteindelijk besluiten ze Rosina te schaken. Op de valreep weet Figaro het huwelijk tussen de graaf en Rosina te bezegelen en heeft dokter Bartolo het nakijken.
De uitvoering is in handen van de Nationale Opera van Moldavië, een klein land aan de buitengrens van Europa, maar met een indrukwekkende opera traditie. Gesitueerd in het oude centrum van Chisinau heeft het gezelschap een groot repertoire opgebouwd van prachtige, traditioneel vormgegeven operaproducties. ‘De Barbier van Sevillia’ is daar een mooi voorbeeld van.
