5 vragen aan directeur-bestuurder Leon Thommassen
Hoe vul jij je dagen? Heb je nu eindelijk tijd voor dingen waar je anders niet aan toe komt?
De eerste periode heb ik mijn tijd voornamelijk de hele dag achter de computer doorgebracht, waarbij ik werd opgeslokt door enorm veel digitale vergaderingen en ontzettend veel mail. Dat is het onderdeel van mijn werk waar ik het minste van hou. Echt contact maken geeft me wel veel energie. Een wandeling op de hei werkt voor mij heel verfrissend, met nieuwe energie kan ik dan weer aan de slag, maar ook even rustig mijn gedachten ordenen en plannen maken. Nu is mijn tijd voornamelijk gevuld met (digitale) afspraken met stakeholders, collega-theaterdirecteuren, samenwerkingspartners en collega’s. Samen bespreken we hoe we het beste kunnen handelen binnen de huidige situatie in onze branche. Eigenlijk is het drukker dan ooit en zijn we dagelijks bezig met alle mogelijke scenario’s voor de toekomst.
Wat is de belangrijkste uitdaging van de coronacrisis?
Natuurlijk om gezond te blijven maar ook om ons huis van de stad, De Maaspoort, zo goed mogelijk door deze tijd heen te loodsen. Gelukkig hebben we een super team in huis dat nu vooral vanuit thuis alles op alles zet om gasten op de juiste manier te informeren en alle scenario’s doorrekent en tegelijkertijd plannen schrijft en bijwerkt wanneer de maatregelen daar om vragen. Onze technici zijn vooral bezig met de doorontwikkeling van de techniek in onze zalen en plegen groot en klein onderhoud in het gehele gebouw.
Overleeft het theater op anderhalve meter?
We hebben allerlei protocollen bedacht, en kunnen deze binnenkort in de praktijk gaan uitvoeren. We moeten innovatief zijn, met nieuwe ideeën komen die wel rendabel zijn en niet alleen maar geld kosten. 30 personen in het theater is erg weinig. Gelukkig lanceren we nu een mooi project waarin we 4 personen een geweldige theaterbeleving gaan geven. Ook kijken we naar nieuwe mogelijkheden om samenwerkingen aan te gaan. Samenwerking was altijd al een van onze kernwaarden, in deze crisis is deze nog belangrijker geworden. Hoe het straks verder gaat, weten we nog niet precies. Artiesten en impresariaten zijn bezig om hun programma’s aan te passen zover als mogelijk. Hierdoor schuiven er nog dagelijks voorstellingen in het programma voor theaterseizoen 2020-2021. Dat is tevens de reden dat we voorstellingen nog niet definitief kunnen verplaatsen en het nieuwe programma nog niet definitief kunnen lanceren.
Hoe probeer je positief te blijven?
Ik weet zeker dat er voor de culturele sector, op de korte termijn, enorm veel gaat veranderen. Dat merk je nu al aan de programmering. Waarbij ik overigens hoop dat het nieuwe normaal van de 1,5 meter maatschappij iets van tijdelijke aard is en ons normale leven weer snel terugkeert. Maar het positieve is dat de artiesten ook weer staan te popelen om het podium op te gaan. Ook gasten steunen ons ontzettend, met berichten, donaties en het Vriendenlidmaatschap. Mensen hebben veel geduld en sturen ons mooie berichten. Dat is mooi om te lezen.
Waar ligt op dit moment de grootste uitdaging?
Hoe gaat het verder? Wanneer kunnen we weer open? Wat betekent dat voor gasten en personeel. Tot 1 juli mogen we 30 personen per zaal toelaten, vanaf 1 juli 100 personen. Als theater blijft hoe het was krijgen we dit op de korte termijn niet rendabel. Mooi is dat er innovatieve initiatieven ontstaan en daarin samenwerking wordt gezocht. Daar word ik enthousiast van. We gaan iedere mogelijkheid die er is benutten om er weer te zijn voor onze gasten. Bezoekers staan letterlijk voor de deur om te zeggen dat ze het theater zo missen.
Wat wil je meegeven aan je medewerkers, gasten en de sector in deze periode?
ONTMOETINGEN! Nog nooit hebben we ze zo gemist. Ontmoetingen tussen collega’s, onze gasten maar ook de artiesten. Met familie en vrienden. Nu je het moet missen besef je des temeer hoe belangrijk deze ontmoetingen zijn in het leven. Samen herinneringen maken. En ik twijfel er niet aan dat zodra de kans er weer is, we elkaar weer gaan ontmoeten en dat we weer samen mooie herinneringen kunnen maken.
Foto: Stefan Koopmans